CASTORIS

CASTORIS

marinum animal, tam horrendi eiulatus, ut audientes enecet, uti refert Aelian. l. 9. c. 50. Hinc Oppianus Halieutic. l. 1.

Καςτορίδες τ᾿ ὀλοαὶ δυςπ ενθέεες, αἰτ᾿ ἀλεγεινην`

Ο῎ςπαν ἐπὶ κροκάλοισιν ἀπαίσιον ὠρύονται,

Α᾿νδράσιν῾ ὃς δέ κε γῆρυν εν οὔασιν ἀλγινόεςςαν

Δέξηραι, ςτυγερῆς τ᾿ ενοπῆς κωκυτὸν ἀκούσῃ,

Οὐ τηλοῦ θαῃάτοιο τάχ᾿ ἔσεταἰ ἄλλά οἱ ἄτην

Καὶ μόρον αἰνοτάτη κείνη μαντέυεται αὐδή.

Castoridesque, perniciosae et gravis luctûs, quaeque tristem

Vocem in littoribus, et infaustam emittunt

Hominibus. Qui vero clamorem anribus maestum

Perceperit, querulaeque vocis eiulatum audierit,

Non procul a morte erit: sed ipsi cladem

Et mortem gravissima illa praesagit vox.

Et Tzetzes, Chil. 6. Histor. 47.

Η῾ καςτορὶς δ᾿ ὠρύεται, ὃς δ᾿ αν᾿ ` ἀκούσῃ ταύτης,

Χρόνῳ βραχεῖ παρέρχεται τοῦ ταλαιπώρου βίου,

Castoris autem rugit, et quisquis audiverit illam,

Brevi excedet ex misera hac vita.

E quibus patet falli eos, qui Castoridem pro fibro seu castore habent, in quibus doctissimus Ritterhusius, Notis ad Oppian. Aliud enim castor, aliud castoris; ille quadrupedes amphibium, haec piscis est. Ille in ripis fluminum, haec circa maris littrora describitur et censetur ab Oppiano, inter ea cete, quae nonnumquam e mari in siccum exeunt: cum contra castor ex terta in amnes feratur. Sed et castor verum est animal, castoris fabulosum, uti quidem videtur Bocharto, Hierozioci Part. I. l. 4. c. 2.